Faramarz Payvar's Compositional Techniques

Document Type : Original Article

Author

Faculty of Performing arts, college of fine arts, University of Tehran

10.30480/dam.2022.1816.1410

Abstract

Faramarz Payvar is known as one of the most significant musicians of Iranian classical music in contemporary era. He has contributed to the development of Santur and Iranian ensemble performance and has a well-codified repertory from the elementary to advanced levels. Also, having hours of recorded music, stage performances, dozens of books consisting of his Santur repertory and Vocal Radif of Abdollah Davami, and his special style of improvisation, composition and ensemble arrangement have always made Payvar an important aural and didactic source for music students and his influence can be seen in the next generation of musicians. Therefore it is essential that his many published works to be considered and apprehend what has been done in them. These considerations and techniques in his works are not perchance because Payvar was well-known for his discipline and order in his personal and artistic life, so it can be said this order and techniques are not by accident and certain thoughts were applied. This assessment is essential in a different aspect as well: Most of the papers which has writen for Payvar's works were not analytical and they were only a non useful description of certain pieces and they did not include any useful information about how they were composed. This paper includes Faramarz Payvar's compositional techniques that he used in his performances. These techniques were used in his compositions and improvisations. These techniques have been considered in both modal and structral patterns. The modal techniques refer to a technique which has been used and a structral technique refres to a one which has several characteristcs in a certain form. In this paper by analyzing Payvar's writen works and considering them statistically, for knowing how many times a technique has been used, a definition and categori have been introduced. These techniques have been assessed in different forms of Iranian classical music such as Pishdaramad, Chaharmezrab, Reng and Tasnif. He has many compositions in this forms, therefore they have been written, so it can be easily analyzed and we can assess them easily by numbers. Although it must be said that a broad assessment on Payvar's work and each form should be done separately but the effort in this paper is to give a general perspective to the reader so the method can be applied in a broad and vaster range, not only in Payvar's works but also in other musicians whom Payvar has been influenced by them such as Abolhasan Saba, specially that Payvar has notated a wide range of works by other important musicians such as GholamHossein darvish, Roknedin Mokhtari and dozens of Pieces by Alinaghi Vaziri, Rohollah Khaleghi and AliAkbar Shahnazi that he has arranged them for his ensemble.Also this perspective can ascertain the influences of him on the next generation of musician such as hossien Alizadeh and Parviz Meshkatian. In conclusion it could be said that Payvar's Chaharmezrabs have the most complex in both modal and structral techniques and his Rengs have the least.

Keywords

References

  • فهرست منابع

    • اسعدی، هومان. (۱۳۸۲). «بنیان‌های نظری موسیقی دستگاهی ایران، دستگاه به‌عنوان مجموعه‌ای چندمدی»، فصلنامه‌ی موسیقی ماهور ۶ (۲۲) صفحه‌های۴۳-۵۷.
    • اطرایی، ارفع. (۱۳۹۰). معارف پایور، تهران: ماهور.
    • پایور، فرامرز. (۱۳۵۹). مجموعه پیش‌درآمد و رنگ: راست‌کوک و چپ‌کوک برای سنتور. تهران: مؤلف.
    • پایور، فرامرز. (۱۳۷۱) الف. دستور سنتور، تهران: مؤلف.
    • پایور، فرامرز. (۱۳۷۱) ب. دفترچه‌ی لوح فشرده‌ی رهاورد، تهران: چهارباغ.
    • پایور، فرامرز. (۱۳۷۳). ردیف دوره‌ی عالی چپ‌کوک برای سنتور، تهران: مؤلف.
    • پایور، فرامرز.. (۱۳۸۱). دوره‌ی ابتدایی سنتور، تهران: ماهور.
    • پایور، فرامرز. (۱۳۸۶). سی قطعه چهارمضراب برای سنتور، تهران: ماهور.
    • پایور، فرامرز. (۱۳۸۸). قطعات موسیقی مجلسی برای سنتور، تهران: ماهور.
    • پایور، فرامرز. (۱۳۸۹). هشت آهنگ برای سنتور، تهران: ماهور.
    • پایور، فرامرز. (۱۳۹۰). فالگوش، تهران: ماهور.
    • پایور، فرامرز.(۱۳۹۳). گفتگو: مجموعه دونوازی‌های استاد فرامرز پایور، به‌کوشش مینا افتاده، تهران: ماهور.
    • پایور، فرامرز. (۱۳۹۷). ردیف آوازی و تصنیف‌های قدیمی به‌روایت استاد عبدالله دوامی، تهران: ماهور.
    • تهماسبی، ارشد. (۱۳۹۲). تصنیف‌های عارف. تهران: ماهور.
    • خضرایی، بابک. (۱۳۸۳). «نگاهی به ساختار و نقش چهارمضراب در موسیقی ایرانی.»، فصلنامه‌ی موسیقی ماهور ۶ (۲۴)، صفحه‌های ۱۳۵-۱۴۵.
    • دورینگ، ژان. (۱۳۸۷). «بداهه‌پردازی در موسیقی هنری ایران»، ترجمه‌ی ساسان فاطمی، فصلنامه‌ی موسیقی ماهور ۱۰ (۳۷)، صفحه‌های ۱۷۷-۱۷۱.
    • صبا، ابوالحسن. (۱۳۹۰). دوره‌های سنتور: ردیف استاد ابوالحسن صبا برای سنتور، به‌کوشش و ویرایش فرامرز پایور، تهران: ماهور.
    • صفوت، داریوش. (۱۳۸۸). بدیهه‌نوازی در سنتور، کتاب مجموعه‌مقالات درباره‌ی سنتور، جلد اول، گردآورنده: شهاب منا، صفحه‌های ۳۱۹-۳۲۲، تهران: سوره‌ی مهر.
    • علوی، افشین. (۱۳۸۱). «بررسی الگوهای تحریر در آواز ایرانی»، فصلنامه‌ی موسیقی ماهور ۴ (۱۶)، صفحه‌های ۱۴۹-۱۴۱.
    • فاطمی، ساسان. (۱۳۸۷) الف. «بازنگری مفاهیم بداهه و آهنگ‌سازی و اهمیت آن‌ها در موسیقی ایرانی»، فصلنامه‌ی موسیقی ماهور ۱۰ (۳۷)، صفحه‌های ۲۴۹-۲۳۹.
    • فاطمی، ساسان. (۱۳۸۷) ب. «فرم در موسیقی ایرانی»، فصلنامه‌ی موسیقی ماهور ۱۰ (۳۹)، صفحه‌های ۱۳۷-۱۰۴.
    • فاطمی، ساسان. (۱۳۹۷). «راست و چپ در موسیقی ایرانی: راست‌کوک/ چپ‌کوک، مضراب راست/ مضراب چپ»، فصلنامه‌ی موسیقی ماهور ۲۰ (۷۹)، صفحه‌های ۵۴-۳۷.
    • فرزین، کیوان. (۱۳۸۹) بررسی ساختاری چهارمضراب با تمرکز بر آثار فرامرز پایور، کتاب مجموعه‌مقالات درباره‌ی سنتور، جلد اول، گردآورنده: شهاب منا، صفحه‌های ۳۶۱-۳۸۵، تهران: سوره‌ی مهر
    • کاظمی، علی. (۱۳۹۲). «تزیین و فراتر از تزیین»، فصلنامه‌ی موسیقی ماهور ۱۷ (۶۲)، صفحه‌های ۱۱۸-۹۵.
    • لورتا-ژاکوب، برنارد. (۱۳۸۷). «بداهه‌نوازی: چهارده تعریف»، ترجمه‌ی مریم قرسو، فصلنامه‌ی موسیقی ماهور ۱۰ (۳۷)، صفحه‌های ۱۲-۹.
    • محافظ، آرش. (۱۳۹۰). «مسأله‌ی فرم در تصنیف»، فصلنامه‌ی موسیقی ماهور ۱۳ (۵۱ و ۵۲)، صفحه‌های ۱۴۵-۱۷۳.
    • نظری‌جو، رامتین. (۱۳۹۵). هفت‌پیکر و رِنگ‌های سنتی. ساخته و تنظیم برای ارکستر از فرامرز پایور، به‌کوشش مینا افتاده، تهران: ماهور.
    • نظری‌جو، رامتین. (۱۳۹۶)الف. تصنیف‌های استاد فرامرز پایور. به‌کوشش مینا افتاده، تهران: ماهور.
    • نظری‌جو، رامتین. (۱۳۹۶)ب. دردشت: چهل قطعه از استاد فرامرز پایور برای سنتور. تهران: ماهور.

     

    منابع اینترنتی

    لینک ۱. لغت‌نامه‌ی دهخدا، واژه‌ی «ضابطه»، تارنمای واژه‌یاب:

    https://www.vajehyab.com/dehkhoda>/ضابطه>.

Volume 11, Issue 23
April 2021
Pages 93-115

Files

Share

How to cite

Statistics