%0 Journal Article %T سینمای ایرانی به‌مثابه محمل اندیشه‌ورزی سیاسی: مطالعۀ سینمای 1332-1357 %J نامه هنرهای نمایشی و موسیقی %I دانشگاه هنر %Z 2008-2649 %A علوی‌پور, سیدمحسن %D 2020 %\ 05/21/2020 %V 10 %N 20 %P 51-68 %! سینمای ایرانی به‌مثابه محمل اندیشه‌ورزی سیاسی: مطالعۀ سینمای 1332-1357 %K سینما %K اندیشۀ سیاسی %K طغیان %K مقاومت %R 10.30480/dam.2020.1058.1264 %X سینما، به عنوان هنری معاصر، در طول حیات خود نقش سیاسی و اجتماعی بزرگی را در جهان امروز ایفا کرده است. در ایران نیز اگرچه ورود سینما بسیار زود صورت گرفت ( تقریباً تنها پنج سال پس از اختراع آن در اروپا، با مظفرالدین شاه به کشور وارد شد)، چند دهه طول کشید تا این نقش سیاسی و اجتماعی مورد شناسایی قرار گیرد. در واقع، تنها پس از سال‌های  بعد از کودتای 28 مرداد است که سینمای ایران روایتگر نقدی اجتماعی و سیاسی می‌شود که نه تنها تیرگی‌ها و کراهت شرایط زیست اجتماع ایرانی را به تصویر می‌کشد و نسبت آن ‌را با نظام استثمارگر حاکم بازنمایی می‌کند، بلکه در جست‌وجوی ریشه‌های این وضعیت به پریشانی و جهل درونی می‌رسد و در نهایت، در ارائۀ راه‌حلی برای دستیابی به زندگی نیک‌سامان، از ظرفیت‌های وجودی اجتماعی انسان (یعنی عشق و دوستی) بهره می‌جوید و در نهایت، امکان کنش انقلابی با اتکاء به رهبری پیشرو را تصویر می‌کند. رخدادی که با وقوع انقلاب اسلامی در بهمن ماه 1357 صورت تحقق می‌پذیرد. مقالۀ حاضر بر آن است با بازخوانی این روایت‌ها در سینمای ایرانی، مؤلفه‌های اندیشۀ سیاسی را مورد کاوش قرار دهد. %U http://dam.journal.art.ac.ir/article_764_23c35e3e146613a8f0dca5b8bbbd9739.pdf